عسلستان غزل
وقتی از آسمان قفس بارید باغ ها را جواب شان کردیم
باب میل گل و ستاره نبود فصل هایی که باب شان کردیم
آب وقتی از آسیاب افتاد لای دندانمان طمع گل کرد
ناله ها را به خاطر گندم زیر پا آسیاب شان کردیم
بس که دکان تازه وا کردیم جنس هامان خراب شد گندید
قیمتش خون مشتری ها بود جنس هایی که آب شان کردیم
روحمان را سیاه کرده گناه شرممان باد از این گناه سیاه
زنده ها را به مرگ لو دادیم تا که مردند قاب شان کردیم
وقتی از ترس مرگ خود مردیم آبروی چراغ را بردیم
دزد شب را چراغ سبزی بود کوچه هایی که خواب شان کردیم
مسئله بودن و نبودن نیست مسئله دیدن وندیدن ماست
میزها را به جای آدم ها هی حضور و غیاب شان کردیم
هردرختی که لانه ی ما بود پشت ما را به تیر ها رو کرد
شاخه ها را چرا تبر بزنیم خودمان انتخاب شان کردیم
دسته دسته به دام افتادیم بال فریـــادمان قفس پوشید
در هجوم کلاغ هایی که دسته دسته عقاب شان کردیم
مراکزپحش مجموعه ی غزل ترکی کسمه شیکسته قاناد اثر اسد نیک فال-فریاد
1-اردبیل بین چهارراه و شریعتی کتابفروشی بهروز
2-اردبیل چهارراه کتابفروشی حریری
3-اردبیل میدان بعثت کتابفروشی کتاب ائوی
4-اردبیل اسماعیل بیگ کتابفروشی منصور جدی
5-تبریزخ امام بین سه راه طالقانی و تربیت- انتشارات یاران کتابفروشی نوبل
6-تبریز اول خ طالقانی نشر اختر
7-زنجان-چهارراه انقلاب پایین تر ازمسجد رسول الله کتابفروشی فرهنگ
8-زنجان سبزه میدان پاساژ سبزه میدان کتابفروشی جکیم هیدجی
9- گرمی کتابفروشی دشتی
خیلی خوشحالم که مجموعه ی غزلیات ترکی م با نام
کسمه شیکسته قاناد
بعد از فـــــراز و نشیب های بسیاربه چاپ رسید
منتظر خبر های بعدی و مراکز پحش کتاب باشید
یک شب اندوه مرا مختصر اندازه بگیر
خبرمرگ مرا بی خبراندازه بگیر
یا مرا در نوسانات هوا پر پر کن
یا مرا با هیجانات پر اندازه بگیر
یا به اندازه ی یک ریشه مرا خاک ببخش
یا تمامی مرا با تبر اندازه بگیر
نبض تندی ست قدمهای تو بر سینه ی من
نبض را جان من آهسته تر اندازه بگیر
خانه امن است و نیازی به خطر کردن نیست
مرد را با خطرات سفر اندازه بگیر
یک خیابان سر یک کوچه بلا آورده ست
وسعتش را سر کوچه بپر اندازه بگیر
هنر بی هنران حاشیه پردازی هاست
عمق فریاد مرا با هنر اندازه بگیر
با دل تنگ و دل سنگ کنار آمده ام
جرمم این است که من آینه بار آمده ام
خطر یخ زدگی خورده به پیشانی من
پیک اسفندم و دنبال بهار آمده ام
فقط آنجا که کسی مفت مرا خرج کند
مثل یک شعر زبان بسته بکار آمده ام
بطن مادر قدمش خوش تر از این دنیا بود
بی خبر بودم و از شهر به غار آمده ام
هیچ کس نیست جواب دو دو تا را بدهد
من منها شده از جمع چهار آمده ام
از سر و صورت من خون غزل می ریزد
مثل این است که از باغ انار آمده ام
آتش پیرهنم شعله ای از فریاد است
که به برهم زدن خواب قطار آمده ام
زنده زنده؛کنار خود مردیم
خم به ابروی خود نیاوردیم
مثل دیوار پیر کاه گلی
کاشکی ایستاده می مردیم
مثل سیبی شعور مان که رسید
پیش پای درخت پژمردیم
در فریب شناسنامه ی خویش
گول تاریخ فوت را خوردیم
خانه را بوی مرگمان پر کرد
زندگی را به گور خود بردیم
در قماری که نام حسرت داشت
خون دل بود هر چه ما بردیم
خواب ما هرچه هست سنگین نیست
مثل فریاد شیشه ها تردیم
دل را که زد به دریا نالید آقا اجازه؟
تکلیف دیشبم را دیدید ؟ اقا اجازه؟
پاره ست دفتر من تقصیرخواهرم بود
نان می نوشتم آن را قاپید آقا اجازه؟
دیروز مادرمن تب داشت و نمی گفت
بیمار بود انگارخورشید آقا اجازه؟
یک کاسه آب خالی بردم مرا دعا کرد
در کاسه نقل اشکم رقصید آقا اجازه؟
خندید و گفت خوبم گریه نکن عزیزم
نالید وباز از درد پیچید آقا اجازه؟
من هم شبیه دارا با انضباط بودم
قاپ مرا نداری دزدید آقا آجازه؟
جای لباس تازه در پشت هر مغازه
می گیرم آبغوره هر عید آقا اجازه؟
زنگ حساب گفتید یک می شود نه از ده
از ده نفر یکی مان فهمید آقا اجازه؟
از ده نفریکی مان کفش و لباس نو داشت
آن نه امید دیگرنومید آقا اجازه ؟
من هم حساب کردم نه میشود یک از ده
یک بیست می شود نه تجدید آقا اجازه؟
فریاد در گلویش تبدیل شد به ناله
دل را که زد به دریا نالید آقا اجازه؟
| Design By : Pichak |
