زنده زنده؛کنار خود مردیم

خم به  ابروی خود نیاوردیم

مثل   دیوار پیر کاه گلی

کاشکی ایستاده می مردیم

مثل سیبی شعور مان که رسید 

پیش پای درخت پژمردیم

در فریب شناسنامه ی خویش

گول تاریخ فوت را خوردیم

خانه را  بوی  مرگمان پر کرد

زندگی را  به گور خود بردیم

در قماری که نام حسرت داشت

خون دل بود  هر چه   ما بردیم

خواب ما هرچه هست سنگین نیست

مثل فریاد   شیشه ها تردیم

 

نوشته شده در دوشنبه 90/2/19ساعت 9:1 صبح توسط اسد نیک فال-فریاد نظرات ( ) |