پروانه ی من که قسمت کژدم شد

 افسانه ی ما کلاف سر درگم شد

میخواست عروس قصر شعرم باشد

 میخواست. ولی عروسک مردم شد

یک چندبه رسم عقل ومنطق گشتیم

یک چند خراب و مست وعاشق گشتیم

یک عمر فسانه ی خلایق گفتیم

 خود نیز فسانه ی خلایق گشتیم

شعر از دوست شاعرم شهریار نعمتی است

نوشته شده در دوشنبه 84/12/29ساعت 8:39 عصر توسط اسد نیک فال-فریاد نظرات ( ) |