برادر من

آخه چرا فكر مي كني من اگر شعر مي ذارم حتما درونيات و تجربيات شخصي خودمه؟

من شعر درباره سقط جنين دارم ولي خودم تا حالا حامله نشدم

شعر درباره زني دارم كه شوهرشو كشته ولي خودم عاشق شوهرم هستم و نكشتمش!!!

شاعر بايد بازتاب جهان ژيرامونش باشه ن خودش عزيز دل اسلام

اگر من شعري درباره زني دارم كه تمام زندگيش شده آشژزخانه و اتاق خواب اين خاطره نويسي كه نيست نقد زندگي بخش عظيمي از زنان ماست

مي خوام تلنگري باشه براي خانم هاي جامعه و مرداي جامعه كه تو روزمرگي زندگي حل نشن

وقتي آخر شعر مي گه فقط فرو روفتن و خطوط ژاك شده يعني انساني كه هيچي نداره

فقط تو خواب فرو رفته و همه چيزش ژاك شده

اين نقده به اين وضعيت نه تشويقش

من مي خوام هركسي شعر رو خوند به زندگي خودش نگاه كنه و بگه نكنه من هم همين وضع رو دارم

حالا اگر شما فكر ميكني اين مسئله مهم نيست ديگه نمي دونم چي بگم

شايدم براي خيلي ها نباشه