چه لحظه ها که نکشتم همیشه در ای کاش

 

همیشه ای که پر از هرگز است ثانیه هاش

 

هوای پرزدنم را نفــس نفـــس بلـعیـــــــــد

 

قفس که با پر وبالم بد است آب وهـــــواش

 

چرا نمی برد ای عشق ای جزیره ی دور؟

 

مرابه خواب عمیق تو مــــــوج با لا لا ش

 

کدام اینــهمه ما عشــــــــق را بدست آورد

 

کجای اینهمه جــــا یک نفر نشست به پاش

 

گـلـوی ملتهب آسمان مگر زخـــــمی ست؟

 

که چرک میچکد از سرفه های باران زاش

 

دلم به بی کسی مـــــــــرد کوچه می سوزد

 

که شرح ساده ی نامردمی ست واویـــلاش

 

نه آب داغ؛کمــی آه داغ نــوشــــــــــــــیدم

 

یکی دوبار که فریـــــــاد من گرفت صداش

نوشته شده در چهارشنبه 89/3/5ساعت 10:48 صبح توسط اسد نیک فال-فریاد نظرات ( ) |