قصه ام قصه ی یک درد عجیبم تو چطور؟

تلخ تر از شب تب دار شکیبم تو چطور؟

 

خوابگاه گل مریم تن سرسبز خداست

من بیچاره هم آغوش صلیبم تو چطور؟

 

جاده ای منتظرم، ساده، صمیمی، متروک

صاف صافم، نه فرازم نه نشیبم تو چطور؟

 

جنس اشعار مرا از دل آیینه بپرس

نه شعارم، نه دروغم، نه فریبم تو چطور؟

 

تا رسیدن به تو از چشم خودم می افتم

فصل پایانی افسانه ی سیبم تو چطور؟

 

جای امنیست برای تو دلم راحت باش

آخرین کوچه ی یک شهر نجیبم تو چطور؟

 

خواب دیدم که مرا خوبی بی رحم تو کشت

کشته و مرده ی این خواب مهیبم تو چطور؟

 

صبر کن، هیچ مگو، گوش به فریادم باش

من همان مرد غزل های غریبم تو چطور؟

 

نوشته شده در شنبه 88/6/28ساعت 12:33 عصر توسط اسد نیک فال-فریاد نظرات ( ) |