دوستت دارم چه بی­­­­ انداره ایرانی مگر

امر؛امرتوست ای تکتاز؛تهرانی مگر

با گذشت روزها من پیر و بدتر می شوم

تو ولی خوش رنگ وبو تر؛فرش کاشانی مگر

از تو گفتم مادرم هی گفت کی می بینمش

دید مثل من اسیرت شد خراسانی مگر

از خجالت خیسِ خالی می شوم با دیدنت

ای نگاهِ سبزِ باران خیز؛گیلانی مگر

خوب و زیبایی ولی ناگاه می ریزی به هم

ای هوای عشق؛استان گلستانی مگر

تا تمامِ خویش را بردم به استقبال تو

زیره زیره؛سوختم از شرم کرمانی مگر 

روز وشب پای تورا می بوسد آبِ دیده ام

پای تو همسایه ی دریاست؛گرگانی مگر

اردبیلی شاعرم فریاد تلخ و دبشِ من

با تو شیرین می شود قند فریمانی مگر

 

 

نوشته شده در جمعه 94/9/27ساعت 11:20 صبح توسط اسد نیک فال-فریاد نظرات ( ) |