سالاملار

دوغروسو فارسجاشعر اوخوماغا او قدر ماراغيم اولماز. آمممممما اوخودقجا اوخودوم و هههههههه دئديم . گوزللييييندن نه دئييم آخي.

منده يئنيلنميشم

عزيزيم اولما عاصي

گئچير بو غملي ياسي

عاغيلم ، هوشوم آپاردي

بير گؤزلين سئوداسي!

salam mersi az lotfeton madar bozorgam kami khejalati hastan ine ke ax be kasi nemidan sharmande ke shafaf nabod dafe bad shafafesho migam bezare.

سلاملار

عاقلين سؤزو ايله يئني لنديم [گل][گل]

در مورد اون قضيه هم که گفته بوديد، خواهش مي‌کنم راحت باشيد و احساس غريب بودن نسبت به‌من نکنيد.
راستش درسته کمي عوض شده‌ام و تقريبا توي سردرگمي اين هستم که هويت يعني چي و قراره چي‌کار کنم ولي نسبت به دوستان قديمي‌ام هيچگاه بي‌اعتنا نشده‌ام.
سالم بودم ولي يه‌دفعه‌اي مخم هنگ کرد. يه‌جورايي خودم، خودمو گم کرده‌ام يا گم‌شده‌ام. چي‌کار کنم زمونه اينطوريه ديگه.
شاد و موفق باشيد.

سلام...
ادعاي خيس رو از دو منظر مي‌تونم توي ذهنم تجسم کنم. يکي همون اشک تمساح و ديگري مثل لباسي خيس که وزنش چند برابر مي‌شه و بر تن آدم سنگيني مي‌کنه تا اينکه آدم رو در مسيري که هست خسته مي‌کنه يا از رفتن باز مي‌داره.
همه چي برمي‌گرده به همون "باور" که اگه دست‌خوش حجم حباب‌ها ، دزديده‌شدن‌ها و اسير خفقان حاصل از پيچيدن پيچک‌ها به دور "من" بشه، خدا مي‌دونه چي به‌سر فرياد آدم بياره و آيا ديگه اين "من" مي‌تونه به اشکي اعتماد کنه و باورش کنه، يا نه!
دلربايي خود را خواست کامل‌تر کند ... پيش چشمم چندباري دور خود چرخيد و رفت. از اين بيت خيلي خوشم اومد. يعني هم دلربا جز چرخيدن و دايره ساختن دور خودش کاري نکرده و فکر مي‌کنه اين يعني تکامل و هم دلداده جز چرخش جسمي دوار چيزي نديده که اونم فکر مي‌کنه کاملي رو ديده و سايه‌وار دنبالش مي‌ره، که درکل هم اون سايه مي‌شه و هم من و "من" رفته‌ام به جايي که جز چرخش و سردگمي و سرگيجه حاصلي نداره.

سلام جناب نيک فال عزيز
باغزلي به روزم ومنتظر نقد ونظر ارزشمند شما

سلام دايي گلم.

واقعا مثل يه دايي مهربون به من روحيه و اعتماد به نفس مي دي.

خاک پاي شما هم نمي شم.اينجوري مي گي خوشحالم کني .ممنون از لطف بي کرانت.

فوق العاده زيبا بود غزلمرد

دست مريزاد

«اوشودوم» ون يئني شئعرينه بيزه قوناق اولون.

و مکرو ا و مکر الله والله خير الماکرين
متن نوشته زير را در وبلاگ پشت ديوار زمان بخوانيد ...

اما امري که من را وادار به نوشتن اين خاطره کرد واکنش بعضي دوستان ماجراجو در قبال چاپ اين نقد بود که ادعا مي کردند اين نقد نوشته ي آقاي دستغيب نيست و آقاي ضيايي و روزنامه ي جام جم اين را به دروغ تسبت داده اند. شايان ذکر است که آقاي دستغيب خود مي توانند در مقام دفاع بر آيند و چنانچه مقاله مذکور نوشته ي ايشان نبود مي توانستند جوابيه اي براي جام جم ارسال نمايند تا بنابر قانون مطبوعات در همان صفحه چاپ گردد.نکته ي ناراحت کننده اينجاست که مدعي مذکور خود را از اهالي مطبوعات مي داند.... ?

http://cheshmha.blogsky.com/

خدايا ! من نه معصومم . نه فرزند معصوم .

و هر دم مخاطب امان نامه هاي شيطاني دورانم ...

آپم .

از خوان سوادمان که کافي خوردند

گفتيم بخور ...غذاي نافي خوردند

آروغ زدند از سر سيري و بعد

پشت سرمان گه اضافي خوردند ...!

سلام /به روزم /خوشحال مي شم سر بزنيد